Afsluiting Pieterpad….Dank jullie wel!

Toen ik het idee lanceerde bij sarcoidos.nl om het Pieterpad te gaan lopen en daar gelijk een sponsortocht van wilde maken had ik geen idee waar ik eigenlijk aan begon. Geen idee wat mij allemaal te wachten stond en nul komma niks ervaring omtrent al het regelwerk wat er bij komt kijken. Spannend en uitdagend vond ik het allemaal wel en dat was reden genoeg om het dan maar gewoon te doen en maar te kijken waar het schip strandde.

Nu de tocht gedaan is vind ik het tijd om even terug te kijken naar deze ervaring. Ik ben bejubelt, op een voetstuk geplaatst en men heeft keer op keer de waardering uitgesproken op weer een etappe. Laat ik nu steeds gedacht hebben dat ik deze tocht allerminst in mijn uppie gedaan heb. Juist door alle support voelde ik mij gedragen en nooit alleen onderweg. Het is bijzonder motiverend om steeds lovende kritieken te krijgen. Dat maakt dan ook dat ik een dankwoord wil schrijven voor iedereen die op welke manier dan ook heeft bijgedragen aan een wondermooie ervaring.

Ik wil dank zeggen voor iedereen die mij een logeeradres aangeboden heeft voor 1 of meerdere nachten nog voor ik nog maar 1 stap gelopen had. Dit zijn Renata Vischer, Arie en Janneke Hollander, Carolien Ploeg (waar ik door omstandigheden geen gebruik van heb gemaakt), Jeanette Westerdijk, Erica Bontekoe, Mary Bokkelman (ook door omstandigheden geen gebruik van gemaakt) en Lia Theodorou. Bij iedereen werd ik warm ontvangen, kreeg heerlijk eten aangeboden, een fijn bed en werd gehaald en gebracht naar iedere etappe die ik wilde starten of beëindigen. Deze luxe was heerlijk en het heeft ook zeker wat gebracht.
Wanneer je de mensen beter leert kennen zorgt dat voor verbinding. Bijna allemaal zijn het lotgenoten die het fijn vonden dat ik kwam en die begrijpt wat het betekend om te moeten leven met sarcoidose.

Dan wil ik dank zeggen voor alle mensen die een etappe of meerdere met mij zijn mee gelopen. Dat zijn Geert van den Berg (5 etappes), Marin Kuipers (gedeelte van een etappe), Henny Brouwer (2 etappes) Arie Hollander ( 2 etappes), Thomas van den Berg ( 1 etappe) Mathijs van den Berg (1 etappe), Jaap Senff (4 etappes), Karin Spaan-Strik (1 etappe), Erica Bontekoe (1 etappe), Julia Jans-Prinsen (gedeelte van een etappe), Chris Knoet (1 etappe), Arie Hemmen (1 etappe) en Peter van Dijk (1 etappe).
Het was heel fijn als ik een wandelmaatje op een etappe had. Er is altijd gespreksstof genoeg en daardoor lijkt de afstand altijd minder lang. Tevens is het gewoon heel fijn om datgene wat je ziet onderweg te delen met iemand die naast je loopt en het voelt veilig dat wanneer je wat gebeurd dat er iemand bij je is die als het moet om hulp kan roepen.

Dan wil ik nog dank zeggen voor alle mensen die iets gedaan hebben wat niet in het vorige rijtje thuis horen maar net zo fijn waren. Zoon Thomas die voor mij een sponsorsite heeft gemaakt waardoor het doneren makkelijk was en zo was daar Jan van Weerden uit Winsum die ons ontving met heerlijke koffie en koeken en die ons naar het startpunt bracht. Gerda Scheffer die ons een Pieterpad poppetje doneerde, Nethanja Wijnhoven en Monique Lintmeyer die mij van het station ophaalde en halverwege de etappe met een vorstelijk gedekt picknickkleed opwachtte waar ik van genieten mocht. Ook was daar lotgenoot Karin Spaan die mij weer liet kennismaken met mijn oeroude gewortelde gevoel van strijdbaarheid. Ik heb het van haar gezicht afgelezen!
Dan zijn er nog alle mensen die ik verder niet bij naam ga noemen omdat het er dan teveel worden die mij ondersteund hebben door op FB of onder mijn blogs mij een hart onder de riem te steken met ontzettend lieve reacties. Mij het gevoel gaven dat het er toe doet dat wat ik deed. Dat het op wat voor manier dan ook zinvol was. Dat was voor mij de benzine waarop ik lopen kon. Iets kunnen beteken voor een ander geeft mij altijd een goed gevoel. Dank jullie allemaal hiervoor!
Als laatste wil ik natuurlijk ook alle mensen nog bedanken die een financiële donatie hebben gedaan voor onze mooie patiëntenvereniging Sarcoidose.nl. Ik weet zeker dat er goede dingen mee gedaan worden.

En toen kwam de dag dat ik wakker werd en besefte dat het klaar was. Ik had de tocht volbracht en hoefde niet meer. Toen kreeg ik van Mister Sarco de rekening gepresenteerd. Ik voelde mij leeg, doodvermoeid en mijn rug deed het ook niet meer zodat ik noodgedwongen op de stoel/bank moest blijven zitten. De pijn en de vermoeidheid kwam in alle hevigheid opzetten en ondanks dat ik er onbewust wel rekening mee had gehouden kwam het toch nog weer als verrassing. Vaak ben ik de struisvogel die de kop in het zand steekt en ook nu was dat het geval geweest.
Nu ik dit blogje schrijf is het twee weken later en begin weer een beetje op te krabbelen. Ik heb weer iets meer energie en ook mijn rug protesteert niet meer bij iedere geringe inspanning. Ik moet mij nog gedeisd houden maar het komt vast wel weer helemaal goed. Ik geloof daarin en heb tot nu toe altijd nog gelijk gekregen…dus zal het nu ook wel bij het rechte eind hebben.

Wat overblijft is de prachtige herinnering over deze vier maanden. Wat waren ze intens mooi. Maar ik had ze nooit zo kunnen beleven zonder de support van jullie allemaal. We hebben het samen gedaan, samen gedragen en het zorgt voor verbinding. Samen staan we sterk!

Door namen te noemen loop ik natuurlijk de kans dat ik iemand vergeet. Mijn hoofd doet het nog niet zo goed, dus hierbij wil ik ook iedereen bedanken die ik vergeten ben te noemen. Dat heet in mijn geval niet nalatig maar risico van het chronisch ziek zijn en brainfog. Het is wat het is!

Nogmaals……DANK JULLIE WEL ALLEMAAL!!!!!