andere arts

“Ik stuur je door naar mijn collega die veel meer af weet van sarcoïdose dan dat ik doe, want ik behandel meer de kankerpatiënten.” Deze woorden sprak mijn longarts bij wie ik mij zeer vertrouwd voelde omdat ik haar heel kundig vond. Ze had bij mij de Ebus geweldig uitgevoerd zonder een centje pijn en nadelige gevolgen. Ik zat zelf niet zozeer op een andere arts te wachten, maar ik wilde ook niet een lastige patiënt zijn zodat ik maar op haar voorstel inging.

Gisteren was het dus zover. Ik melde bij de desbetreffende balie en werd vriendelijk te woord gestaan zoals ik al gewend was van het St Jansdal in Harderwijk. Mijn echtgenoot was meegekomen en we mochten plaats nemen in de wachtruimte. Na enkele minuten werden we opgehaald door een goed uitziende wat oudere man die ons meenam naar zijn spreekkamer. Ietwat gereserveerd nam ik tegenover hem plaats aan zijn immens grote bureau. Ik wist natuurlijk niet wat mij te wachten stond.

Mijn gereserveerdheid verdween al snel bij de vriendelijke en toegankelijke attitude van deze arts. Hij vertelde dat hij mijn casus met mijn voorgaande longarts goed had bekeken en hij was tot een andere conclusie gekomen dan zij. Hij pakte de scan er bij en liet mij zien hoe en waar de sarcoïdose nog actief was. Dat was in een veel ruimere mate dan dat ik eerder te horen had gekregen. Er was geen lichte activiteit maar nog een behoorlijke activiteit te zien. Alles leek wel gecentreerd te zijn bij de lymfeklieren bij de longen maar deze was behoorlijk hardnekkig.

Aangezien ik zelf had gedacht dat er maar een lichte Sarco activiteit was had ik bedacht dat ik misschien de MTX wel kon inwisselen voor een milder soort medicatie, maar hij schudde zijn hoofd. De MTX moest ik echt doorgebruiken en zoals het er nu naar uit zag zou hij er ook nog wel voor voelen om er prednison bij te voegen. Nu ben ik absoluut geen voorstander van dit middeltje  en wil het alleen nemen als het echt niet meer anders kan. Hij begreep dit heel goed en voorlopig kijken we het even aan met alleen de MTX.

Ik vertelde deze arts over mijn darmklachten en de ‘ongelukjes’ waarvan ik er van uit ga dat ze bij de DVN horen. Ik wilde uiteindelijk graag weten of ik voor incontinentiemateriaal bij hem moest zijn of bij de huisarts, maar nog voor ik deze vraag kon stellen zei hij mij dat hij deze klacht nog nooit eerder tegen was  gekomen en dat eerst verder uitgezocht wilde zien bij de MDL arts. Er zou maar zo wat anders mee kunnen spelen en dat moest eerst uitgesloten worden. Ook ging hij mij verwijzen naar een vasculair internist omdat die goed kan uitzoeken of er bij mij sprake is van autonome disfunctie.

Ik stond even helemaal perplex. Alles verliep zo anders als dat ik mij dat van te voren had voorgesteld. Ik dacht met 10 minuten wel klaar te zijn met een nieuw receptje en een controlebezoek over een jaar of zo. Nu moet ik nog weer 2 andere specialisten bezoeken en hij wil mij over 3 maand al weer zien. Tevens kreeg een een formuliertje mee voor het bloedprikken, want ook dat wilde hij weer opnieuw doen. Daar gaat mijn rust dacht ik nog even…..ik dacht klaar te zijn. Toch dreef er ook een ander gevoel naar binnen…..

Ik begon blij te worden. Ik voelde dat hij mij heel serieus nam en heel goed voor mij wilde zorgen. Ik kon mij wel overlaten aan deze arts omdat hij gewoon heel goed was en ook zeer empatisch. Ik kon eindelijk de zorg overlaten aan hem en mijzelf ontlasten van het piekeren over wat nu nog noodzakelijk was of beter van niet. Hij had mijn vertrouwen gewonnen………

We eindigden ons consult met een gezellig praatje. Hij bleek nog met dr Marjolein Drent samen in de medische schoolbanken te hebben gezeten. Hij kende haar geschiedenis.

Wat liep ik opgelucht het ziekenhuis uit. Wat een geweldige arts en wat fijn dat ik mij durf over te geven aan zijn zorg. Voor mij betekend dat een hele zorg minder en dus veel meer vrijheid om tijd te besteden aan leukere dingen!

Oh ja……ik ga eerst wel naar het Kruitvat voor wat incontinentiemateriaal. Een lange wandeltocht lopen zonder bescherming durf ik echt niet meer aan. Ach….er zijn ergere dingen in het leven toch?

2 antwoorden op “andere arts”

  1. Oh wat een opluchting voor je ,nu kan je de zon (waar is die ?)weer zien schijnen zo fijn en verwonderlijk dat je zo serieus word genomen en wat heb je dan een vertrouwen is alles weer ,bijna zingend naar huis ..heel heel erg vervelend die incontinentie ,goed dat je bescherming gaat dragen dat vergroot weer je vertrouwen..zet hem op .

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *