Balans ver te zoeken

Ik merk bij mijzelf dat ik het lastig vind om mijn weg te vinden als ik het zowel fysiek als mentaal moeilijk heb. Ik kruip dan wat weg in mijzelf en hoop wat onzichtbaar te zijn voor mijn omgeving. Ik heb dan tijd nodig om mijn balans weer te vinden omdat het evenwicht verstoord is. Het evenwicht wat ik nodig heb om te kunnen functioneren. Tot die tijd ben ik vooral aan het overleven. Overleven omdat het hoofd te vol zit met problemen waardoor helder denken niet meer mogelijk is. Het schrijven van een blog is dan eigenlijk ook niet een echt goed plan omdat ik ternauwernood de juiste woorden kan vinden voor de status waarin ik mij bevind. Toch wil ik het deze keer wel proberen omdat ook dat past bij de ervaring van Sarco patiënten waarvoor ik uiteindelijk ook nog iets wil betekenen.

Wat mijn fysieke problemen betreft, daar kan ik kort over zijn. De Sarco is weer actief en ik twijfel of het raadzaam is om weer aan de MTX te gaan. Eigenlijk slik ik het liever niet omdat ik ergens het gevoel heb dat het spul uiteindelijk mij meer schade toebrengt dan dat het goed doet, maar dat is maar zo een idee. Tevens ben ik er wel achter dat ik in de wintermaanden altijd een soort van terugval heb en de klachten verergeren met kou. Wie weet gaat het straks in het voorjaar ook weer vanzelf beter wanneer de zon weer gaat schijnen en de temperatuur weer boven de 20 graden uit komt. Maar ik realiseer mij dat het ook valse hoop kan zijn die ik mijzelf aanpraat. Voorlopig heb ik geringe koorts dus ik kijk het nog even aan. Af en toe slik ik maar een ibuutje.

Mentaal gaat het nu ook absoluut niet lekker. Nadat binnen 1 maand zowel mijn schoonmoeder, mijn tante en mijn moeder zijn overleden kreeg ik te maken met emotionele problemen waarvan ik dacht dat ik er al lang en breed overheen was gegroeid. Niks bleek minder waar. Vooral het contact met mijn broer bleek niet te verdragen. Omdat toch de nalatenschap geregeld moet worden en ik hem echt niet op zijn woord geloof bleef er voor mij niets anders over dan rechtsbijstand in te schakelen zodat het laatste stukje in ieder geval nog eerlijk verloopt.

Het gebeuren heeft ontzettend veel oud zeer weer naar boven gebracht. Niet alleen de misdaden die mijn broer gepleegd heeft, maar ook andere zaken die het daglicht niet kon verdragen worden vooral in nacht weer breed uitgemeten in mijn nachtmerries. Het meest lastige van nachtmerries is dat ze niet te voorkomen of te vermijden zijn. Voor de rottige emoties overdag kun je nog afleiding zoeken en je aandacht richten op zaken waar je blij van wordt. De ellende waarin ik mij bijna iedere nacht in bevind is niet te ontvluchten. Ze slaan mij te pletter en dat heeft zo zijn uitwerking ook op mijn functioneren overdag.

Ik voel mij ziek en overspannen. Iedere dag ben ik bezig om mijn staande te houden en probeer ik mijzelf te genezen door vooral te focussen op zaken waar ik blij van wordt. Het leven is maakbaar hoor ik wel eens. Zelf denk ik dat het voor een gedeelte maakbaar is en voor de rest is het domweg accepteren dat sommige dingen zijn zoals ze zijn en nooit beter zullen worden. Deal er maar mee zeg ik dan tegen mijzelf omdat liggen sippen over zaken die toch niet te veranderen zijn ook zo onzinnig is.

Uiteindelijk komt het ook wel weer goed, daar ben ik van overtuigd. Die overtuiging haal ik uit de liefde die ik ontvang van mijn naasten, man, kinderen, schoondochters en kleinkinderen. Tevens voel ik mij verbonden met heel veel lieve lotgenoten met dezelfde klote aandoening en een ieder heeft zo ook zijn eigen rugtasje met lastige zaken waar ze mee moeten dealen. Dat we deze zaken met elkaar kunnen en mogen delen maakt onze rugtasjes net ietsje lichter te dragen. We zijn er voor elkaar met raad en daad en een luisterend oor. Daarom zijn we samen sterk, daarom kunnen we de last dragen die zo ontiegelijk zwaar is.

Ik merk dat ik wel een eigenschap bezit die ik nooit eerder bemerkt heb bij mijzelf. Ik heb wraakgevoelens! Mijn broer heb ik mijn leven lang de hand boven het hoofd gehouden omdat ik uit respect naar mijn ouders toe nooit iets verteld heb over zijn misdaden. Nu mijn beide ouders niet meer leven staat niets meer in de weg om openheid van zaken te geven waarin hij zich verantwoorden moet. Ik weet nog niet welke weg ik ga bewandelen. De tijd zal het leren.

Zomaar is dit blogje weer geschreven. Ik had het niet verwacht omdat er zoveel door mijn hoofd speelt, maar een stukje van mijzelf afschrijven helpt ook om voor mijzelf dingen duidelijk te krijgen. Het helpt om keuzes te maken die belangrijk zijn om te nemen en daarmee afscheid van een verrot verleden. Ik besef dat ik soms mijn eigen kracht niet meer waarneem, maar door naar anderen te luisteren kom ik vanzelf weer in mijn kracht. Het helpt om goed te luisteren naar mensen die het zo goed met mij voorhebben.

Dank lieve lotgenoten dat ik mijn verhalen met jullie mag delen.

3 antwoorden op “Balans ver te zoeken”

  1. lieve annemiek, ik ken je worsteling. been there, done that.. mij heeft het enorm geholpen om van mijn paniek na nachtmerrie’s en herbelevingen en van de nachtmerrie’s af te komen door EMDR te ondergaan. mss heb ik dit al eerder aangeraden. en mss zit je er niet op te wachten, dan mijn excuses. Een tijd geleden dacht met dat EMDR alleen zou helpen bij jong trauma.. maar uit ondezoek blijkt dat ook oud zeer , dat al die nachtelijke ellende veroorzaakt, hergeprogrammeerd kan worden. Hoe het werkt weet men niet maár dat het bij velen werkt is wel duidelijk. je kan dit aanvragen bij de huisarts. Ik hoop dat je snel weer in je kracht zult staan, liefs Silvia

    1. Dank Silvia voor je reactie. Ik zal je advies in overweging nemen. In het verleden ben ik intensief behandeld voor PTSS maar EMDR hebben ze nog nooit toegepast. Wie weet moet ik daar nog maar eens mee aan de slag. Ik had eigenlijk iedere behandeling al afgezworen omdat ik nooit iets gemerkt heb dat het mij geholpen heeft. Het kan natuurlijk wel zo zijn dat ze tegenwoordig meer kunnen dan 10 jaar geleden.

  2. Lieve Miek, die trauma’s zijn vervelend, ik ken ze helaas ook.
    Jij krijgt nu alles tegelijk op je bord en dat kan soms even te veel worden, vooral als je toch als niet lekker in je vel zit. Ik wens je veel kracht en sterkte toe. ❤️?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *