Zo, de feestdagen zijn geweest, de kerstboom is het huis al weer uit en de beste wensen zijn weer rondgedeeld. Ik kom dan altijd in een soort van opruim-en schoonmaakroes. Dit jaar hebben we besloten om onze slaapkamer onder handen te nemen omdat het inmiddels al weer 20 jaar geleden is dat daar met een kwast is rondgezwaaid en gezien het feit dat we een nieuwe kledingkast gekocht hebben die eind Januari bezorgd gaat worden.
Allereerst moet die tent leeg voordat we er wat kunnen beginnen. Het was nog een heel gedoe voordat we dat voor elkaar hadden. Ik had goedkope kledingrekjes van de Ikea gekocht om tijdelijk onze kleding aan op te hangen. Dat zou in principe goed kunnen, ware het niet dat die rekjes in elkaar storten door de hoeveelheid kleding die we er aan op hingen. De moed begon mij al in de schoenen te zakken zij het zien van deze ravage. Provisorisch de boel maar weer in orde gebracht en de oude kast uit elkaar gehaald. Zoonlief wilde deze kast nog wel graag een tweede leven geven dus bij hem maar in huis geplaatst. Ons beddengoed hebben we maar naar de logeerkamer versleept waar we nu gast in ons eigen huis zijn.
Na een aantal bouwmarkten doorlopen te hebben kwamen we thuis met verf voor deuren en kozijnen en muurverf voor de wanden. Daarnaast nog vele kwasten, rollers, afdekfolie, kit en afplakband. Het karwei kon beginnen! Nu kunnen mijn man en ik heel veel samen, maar samen klussen is niet onze sterkste kwaliteit. We hebben zo allebei onze eigen maniertjes om dingen aan te pakken en helaas verschillen die nog wel aanzienlijk bij ons.
Om te voorkomen dat onze klusactiviteit uit zou monden in een oorlog, was mijn voorstel dan ook dat hij de regie zou nemen en ik zou proberen in zijn straatje te gaan werken. Hij heeft namelijk veel meer geduld dan ik en bekijkt alles veel rustiger voordat er een kwast in de verf gedoopt wordt. Ik mocht afplakken! Mijn hemel wat een rotspul. Het plakt overal aan, maar blijft niet zitten waar het moet blijven zitten. En als het dan weer verwijderd kan worden dan wil het er niet meer af. Ik ergerde mij groen en geel en ik had bijna de hele handel met liefde het raam uit gekieperd.
Toch heb ik dit natuurlijk niet gedaan. Ik ben blij dat ik weer wat energie heb om te klussen. Ja, het zweet loopt mij nog met regelmaat soms ineens over mijn hele lijf, mijn handen trillen en mijn knieën doen vreselijk pijn als ik geknield het afplakband over de plint plak. Ieder half uur moet ik ook eventjes zitten om uit te rusten, maar toch……..ik doe het weer! Heel langzamerhand komt er verbetering in….ik voel het! Genezen zal ik waarschijnlijk nooit meer, maar deze euforie momenten zijn toch zeker ook goud waard. Helaas is sarco ook zo grillig dat het de volgende dag ineens weer zijn valse tanden laat zien, maar voorlopig kan ik dit moment in mijn zak steken.
Af en toe neem ik een kwast er hand en doe een stukje. Helaas is manlief niet echt tevreden en ik merk aan hem dat hij het liever alleen en op zijn manier wil doen. Ik reduceer mijn klus aandeel dan maar in wat opruimen en wat hand-en spandiensten. Ondertussen bak ik ook nog een cake wat ik ook al een eeuwigheid niet gedaan heb. Voor mij weer een stukje winst in het terughalen van mijn oude zelf.
En het wordt mooi! Ik had zo al wel een voorgevoel dat het er van op zou frissen, maar het resultaat overtreft al mijn verwachtingen. Manlief heeft zich van zijn beste kant laten zien en het ziet er strak uit. Dat krijg je dus met geduld en overzicht. Bij mij was het waarschijnlijk 1 grote bende geworden. Dit smaakt naar meer. Stilletjes zit ik al te bedenken welke kleur ik zal kiezen voor keuken die ook wel een opfrisbeurt kan gebruiken.
Vandaag moest ik tussendoor ook nog snel effies naar het ziekenhuis waar de neurologe een EMG heeft gedaan. Zoals verwacht is daar niks geks uitgekomen. Voor verdere diagnostiek wordt ik doorverwezen naar Maastricht waar een heel ILD team zit wat gespecialiseerd is in DVN! Daar gaat wel een jaar overheen, dus voorlopig kan ik achteroverleunen wat de DVN betreft. Ik vind het best….ben wel een beetje klaar met artsen, ziekenhuizen en onderzoeken.
Tijd om te proberen het gewone leven weer op te pakken. Ik vermoed dat de komende revalidatie mij daar goed in zal kunnen ondersteunen.
Lekker bezig wijffie! Zo te zien beginnen veel van ons beter aan dit jaar dan de afsluiting van het vorige… Jij en ik dus in ieder geval wel!
Lekker doen wat je wilt én kunt, dat geeft bijna meer bevrediging dan ….(censuur) komen 🙂
Wat een heerlijk bericht. Jullie werken dus net als wij hier. Manlief doet de klussen en als een operatie assistente sta ik er naast, indien gewenst, om aan te geven wat er op dat moment nodig is. Ook ben ik dan de kantinejuf met koffie en broodjes. Het werkt goed.
Ben benieuwd wat je voor de keuken gaat verzinnen. Je bent en blinft een sterke kanjer. Dikke knuffel van mij.
Wat een heerlijk bericht. Jullie werken dus net als wij hier.
Manlief doet de klussen en als een operatie assistente sta ik er naast, indien gewenst, om aan te geven wat er op dat moment nodig is. Ook ben ik dan de kantinejuf met koffie en broodjes. Het werkt goed.
Ben benieuwd wat je voor de keuken gaat verzinnen. Je bent en blijft een sterke kanjer. Dikke knuffel van mij.