Pieterpad etappe 10, Ommen-Hellendoorn

Zondag 9 mei was een heel bijzondere mooie dag om verschillende redenen. Normaliter doe ik nooit aan moederdag om persoonlijke redenen, maar deze dag liepen mijn beide zonen, Thomas en Mathijs met mij de etappe van Ommen naar Hellendoorn. Zoals wel vaker beving mij het gevoel dat dingen samen doen van veel meer waarde heeft dan de duurste materiële dingen. De heren waren de dag er voor al gekomen en sliepen dus een nachtje in hun ouderlijk huis zodat we al vroeg zouden kunnen starten. Ze wilden graag ook weer op tijd thuis zijn om de race met Max Verstappen te kunnen zien. De wekker had ik om 6.30 uur gezet, broodjes gesmeerd, thermoskannetjes gevuld en wat lekkere snacks ingepakt en de reis naar Ommen kon beginnen.

Om 7.45 uur waren de eerste stappen al gezet en al snel kwamen we in het wondermooie gebied van de Sallandse heuvelrug. We beklommen de Besthemerberg waar we natuurlijk ook even omhoog gingen in de uitkijktoren. De heren waren al snel boven……..moeders deed er wat langer over en stond als een hijgend paard te blazen toen ze boven was. Tjonge dat was een heel karwei, maar het was het wel waard. Wat een schitterend uitzicht over het gebied. In de verte zagen we de volgende bult al liggen, de Archermerberg.

De tocht vervolgden we en ik mijmerde wat voor mij uit. Ik zag deze heren voor mij lopen en mijn gedachten gingen terug naar de tijd dat ze als kleine ventjes bij mij thuis rond liepen. Wat hebben ze mij vervuld van vreugde en liefde en eigenlijk is dat in de loop der jaren niets veranderd. Mijn ogen zien volwassen mannen, maar mijn moederhart ziet nog steeds die kleine knulletjes. Ze zijn zo ontzettend betekenisvol voor mij geweest in periodes van mijn leven waarin ik vocht tegen oud zeer vanuit mijn jonge jaren. Tijdens die moeilijke periodes heb ik wel eens op willen geven omdat het te zwaar was om te dragen, maar bij het zien van deze jongetjes wist ik dat ik voor hen door zou gaan. Zij zijn mijn redding geweest en hielpen mij om te dragen wat eigenlijk niet te dragen was. Zij hielpen mij staande te blijven in het hier en nu en niet te verdrinken in de poel van pijn en verdriet. Zij wisten mijn blikveld te verruimen en op een positieve en liefdevolle manier invulling te geven aan het leven. Ik ben altijd nog ontzettend dankbaar dat ik deze kinderen mocht krijgen!

Dicht bij de Archermerberg was het een drukte van jewelste met ontzettend veel mensen met camera’s en heel lange lenzen er op. Het bleek dat daar de Lammergier zat wat uitzonderlijk bleek te zijn. Normaal komen deze vogels niet voor in Nederland, maar deze was blijkbaar verdwaald. Ik heb de vogel in de verte zien zitten, stoïcijns voor zich uit starend en niet onder de indruk van alle fotografen en vogelaars.
Wij vervolgden onze weg en begonnen met het beklimmen van de Archmerberg. Ook daar moest ik een paar versnelling lager gaan want het was een beste klim. Tevens was de natuur wonderschoon en stond ik soms ook gewoon effies stil om bewonderend rond te kijken. Wat is Nederland mooi!

De tocht ging verder door nog veel mooie verschillende landschappen zoals weide en bos en eindigde in Hellendoorn bij de kerk in de Dorpsstraat. Geert was ondertussen al geappt en die stond binnen 10 minuutjes met de auto voor zodat we naar huis konden.
Eenmaal thuis ging natuurlijk onmiddellijk de TV aan voor de race met Max Verstappen. Mij persoonlijk kan het niet zo boeien dus ik ging lekker douchen. Daarna maar wat bittergarnituur gemaakt voor de lekkere trek voor de buis en ik kon terug kijken op een prachtige dag met veel zon, heerlijke temperatuur, een route door een schitterend landschap en mijn twee zonen die mij een heerlijke moederdag kado hebben gegeven.

Ik voel mij een rijk mens…..