Pieterpad etappe 21 Swolgen-Venlo

Dinsdag 29 juni 2021 begon geweldig. Ik werd wakker in mijn Pipo onderkomen met luid vogelgezang uit het naastgelegen bos. Toen ik rechtop ging zitten keek ik uit op het bos en genoot het uitzicht. Wat een heerlijke plek om te overnachten!

Ik maakte een lekker bakkie koffie en ging effies wakker worden op het stoeltje voor de keet. De camping was nog in volle rust, iedereen sliep nog. Aansluitend ging ik mij aankleden en tanden poetsen en pakte mijn tas in.
Ineens begon het keihard te regenen….het viel echt met bakken tegelijk uit de lucht. Kon ik eerst nog mooi het kerktorentje van Swolgen zien…nu zat alles potdicht. Wel een uur zat ik te wachten totdat de bui over zou drijven…maar het duurde en duurde maar. Toen ik min of meer al bijna besloten had om die dag maar niet te gaan lopen werd het iets lichter in de lucht en klaarde het langzaam op.

Ik wende mij tot de ruimte waar het ontbijt geserveerd zou worden en het stond al kant en klaar. Heerlijke warme broodjes en allerlei soorten beleg. Ik at met smaak, zeker gezien het feit dat mijn diner van de vorige avond een beetje sober was.
Na het ontbijt hing ik mijn tas om, pakte mijn boekje en ging op pad. Al snel zat ik weer op de route en daar was het goed te zien dat het flink geregend had. Sommige paden waren soms bijna niet begaanbaar.

Een klein eindje verderop was er een pad aangelegd met heel veel plankjes over een watertje heen. Gelukkig was dit nog niet overstroomd.

Het lopen ging goed en ik schoot al snel op. Andere pieterpatters was ik nog niet tegen gekomen toen ik door een heel smal bijna niet zichtbaar paadje moest waar de brandnetels groeiden tot aan mijn ellebogen. Ik had gelukkig mijn lange broek nog aan maar toch voelde ik de netels branden door de broek heen. Tevens stikte het er van de muggen en steekvliegen. Het was een vreselijk naar stukje en ik haalde diep adem van opluchting toen ik er eindelijk doorheen was.

Ik vervolgde mijn weg en kwam bij een kruispunt waar een koffie tafel buiten stond met thermoskannen met thee en koffie en Limburgse vlaai. Een aardige man nodigde mij uit om gezellig plaats te nemen bij een andere wandelaarster die al aan de vlaai zat. Nou dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Ik pakte een lekker kopje koffie en het gesprek ging over het brandnetelpaadje waar de vrouw (Corrie) genaamd ook zich doorheen had moeten worstelen, maar gelukkig had zij nordic walking stokken bij zich waar ze zich een pad mee had geveegd. De man van de koffie wist ons te vertellen dat er al een paar keer melding van was gemaakt bij het beheer van het Pieterpad, maar dat er nog steeds niets aan gedaan was. Hij zou er nogmaals melding van maken.

Na de koffie liepen Corrie en ik een poosje samen op. We kletsten over van alles en nog wat en daarmee was de concentratie om goed op te letten een beetje verwaterd. We hebben dus een afslagen gemist en waren op een verkeerd punt beland. Na wat puzzelwerk konden we gelukkig de route na 2 kilometer weer oppakken. Allebei moesten we nodig een sanitaire stop maken en we rekenden op een terrasje in ons volgend dorp Grubbenvorst. De nood was vrij hoog dus ons tempo ook….al snel hadden we het bereikt en ploften neer bij een Italiaans restaurant waar een prima toilet was en heerlijke cappuccino.
Na de koffie stapten we weer op en kwamen bij het veerpont dat ons over de Maas zou brengen. De zon scheen uitbundig en het was een mooi overtocht.

Nadat we beland waren aan de overkant wilde Corrie graag nog een poosje alleen lopen. Ze scande nog effies de QR code van mijn sponsortocht en doneerde voor sarcoidose.nl
Daar was ik enorm blij mee en afzonderlijk van elkaar vervolgden we ons pad.

De route die kwam liep voor het overgrote deel over de dijk langs de Maas richting Venlo. Ergens tussen Grubbenvorst en Venlo stond weer een kapelletje met een bankje in de schaduw. Ik plofte neer want ik begon mij ietwat duizelig te worden. Het zweet liep mij in straaltjes langs mijn lijf en ik beefde wat. Ik ging snel wat water drinken en het hele flesje heb ik daar leeg gedronken. Ik realiseerde mij toen ook dat ik behalve de cappuccino de hele dag verder nog niets gedronken had. Gewoon vergeten maar heel belangrijk op warme dagen. Gelukkig na een kwartiertje knapte ik weer op en ging op pad voor de laatste kilometers naar station Venlo.

Ongeveer half drie had ik het station bereikt en nam de eerste trein naar huis. Deze ging over Utrecht CS waar ik moest overstappen. Helaas had deze trein allereerst al een vertraging van 10 minuten en bij station Eindhoven aangekomen moesten alle passagiers uitstappen want er scheen iets mis te zijn met de trein.
Nadat we met ons allen een kwartier op het station ons stonden af te vragen wat we nu moesten doen kwam er een andere trein aanrijden die ons verder ging brengen. Al dat gedoe met het OV vind ik heel akelig na een wandeltocht. Ik was al moe van het lopen en dan moet je nog dat hele klere eind naar huis en dan rijd dat kreng niet.
Effin….uiteindelijk belande ik in Utrecht en nam de intercity naar Groningen die in Zwolle zou stoppen. Geert stond mij op te wachten met de auto en we reden naar huis. Ik had er bijna vier uur reizen op zitten.

Eenmaal thuis had geert het eten klaar en kon ik gelijk aanschuiven. Daarna lieten we het bad vol lopen en namen ons glas wijn gezellig mee het bad in. Languit in het heerlijke sop met een wijntje op de rand was al het leed al weer snel geleden….

Ik lag er wel behoorlijk vroeg in die avond…..mijn luikjes kon ik niet meer open houden.
Volgende week ga ik de etappes lopen die ik effies over geslagen heb. Ik hoop op goed en droog wandelweer!