Pieterpad etappe 23 Swalmen-Montfort

Ik was al vroeg wakker zondag 11 juli 2021 bij mijn logeeradres bij Lia en Harm. De avond er voor had Lia heerlijk gekookt en iets ‘lakkers’ er bij open getrokken.
Na het drinken van een paar mokken koffie bracht Lia mij naar het startpunt in Swalmen waar ik al snel het lievelingsdier van Jaap tegenkwam.

Het pad bracht mij weer op plaatsen waar ik nog nooit geweest ben. De schoonheid van ons land treft mij iedere keer weer opnieuw. Ik liep deze etappe alleen en dan ga ik zoals gebruikelijk aan de mijmer. Waarom ik dit doe, wat vind ik belangrijk in het leven en wat brengt het pad mij tot nu toe. Gewoon in gesprek met mijzelf zijn geeft enorm veel rust.

Op de kaart had ik een koffiekopje onderweg gezien wat duidde op een horeca locatie. Daar had ik mijn zinnen op gezet en liep daarom zonder pauze richting die plek. Nadat ik ergens liep en nog steeds niet de horeca had ontdekt verifiëerde ik even waar ik nu was. Tja, toen kwam ik er achter dat ik het gemist had want ik was al een stuk verder. Aangezien ik behoorlijk vermoeid was geraakt ben ik maar op een grote veldkei gaan zitten en heb daar mijn meegebrachte koffie en mueslibol genuttigd.
Weer wat uitgerust vervolgde ik mijn pad en kwam langs een mooie kasteelboerderij.

Terwijl ik een paadje afliep langs een slootkant naderden twee heren. “Mevrouw, wilt u wat voor ons doen?”, vroeg hij. “Als u twee mannen tegenkomt waarvan de een groot is en een geblokt petje draagt, wilt u hen dan de groeten doen van Jan en Teun?” Natuurlijk, geen probleem hoor beloofde ik hen.
De gehele verdere etappe heb ik uitgekeken naar een man met een geruit petje, maar ben die niet tegen gekomen. Tja…het houd je bezig he? Ik was wel nieuwsgierig naar het verhaal er achter.
Bij Sint Odilienberg aangekomen was ik weer verrast door dit mooie dorpje. Lia en Harm wonen er en ik zou er de lunch gaan nuttigen.

Ik liep Sint Odilienberg in en kwam op een pleintje met een groot kruis. Toen wist ik niet meer welke kant ik nu op moest om het huis van Lia en Harm te vinden en belde maar effies naar Lia. Terwijl we in gesprek waren zei Lia:” Kijk effen verder dan het kruis.” Ja hoor, daar stond ze in de deuropening van haar woning. Ik had het totaal over het hoofd gezien!
Terwijl Lia de lunch bereidde plofte ik neer op het terras met uitzicht op de mooie tuin en de vijver met de vele vissen en het geluid van klaterend water.

Na de lunch hing ik verkwikt weer mijn rugtas om en ging van start voor de laatste vijf kilometer naar Montfort die voor het overgrote deel door het bos liep. De lunchpauze had mij echt goed gedaan en ik liep stevig door en bereikte Montfort al na een uurtje.
Daar haalde Lia mij op en bracht mij naar station Sittard omdat ze zelf door moest naar Maastricht. Vanwege een wegopbreking was het effies zoeken maar ik heb de trein op de valreep gehaald. Toen duurde het uiteindelijk iets meer dan drie uur voordat ik thuis was.

Eigenlijk zou ik etappe 24 de volgende dag gaan lopen, maar ik was er te moe voor. Deze etappes had ik een beetje te snel op de voorgaand drie etappes gepland en ik was nog niet voldoende hersteld. Dus nu maar verplaatst naar komende zondag 18 juli 2021. Wie mij nog vergezellen wil op die etappe kan zich bij mij melden.

Inmiddels al 23 etappes volbracht en nog maar drie te gaan. Nog maar 63 kilometer tot aan de top van de st Pietersberg. Ik kan de stal ruiken…..