Pieterpad etappe 9 Hardenberg-Ommen

Zaterdag 8 mei stond gepland om met mijn lieve wandel-en toneelvriendje Jaap de 9e etappe van Hardenberg naar Ommen te wandelen. We hadden afgesproken op het station van Zwolle om van daaruit samen te reizen met de trein naar ons startpunt.
Ik was iets eerder op het station zodat ik nog tijd vond om een heerlijke choco-croissant en een cappuccino voor ons beiden te kopen om in de trein lekker op te peuzelen.
Eenmaal in Hardenberg aangekomen liepen we dwars door het centrum om vervolgens weer op de route aan te komen. Ik loop altijd met mijn boekje in de hand maar wanneer ik met Jaap loop is dat eigenlijk niet nodig. Hij heeft het Pieterpad al twee keer uitgelopen en is een geroutineerde wandelaar. Door hem ben ik ook verslingerd geraakt aan de LAW’s (Lange Afstanden Wandelingen)

Het weer was prima te doen en we stapten er lustig op los. Na een poosje kwamen we in Rheeze aan en daar was een horeca gelegenheid open waar we ons tegoed deden aan heerlijke cappuccino en een flink stuk appeltaart. Het terras lag er verlaten bij want wij waren er ongeveer om 10.00 uur en het terras mocht pas om 12.00 uur in gebruik worden genomen. Dat wij de enige gasten waren deed er niet toe, regel is regel. Gelukkig stond er aan de overkant van de straat een bankje waar we maar zijn gaan zitten.

Na deze pauze pakten we de route weer op die door het Vechtdal liep. De natuur was prachtig en ik probeerde er ook zoveel mogelijk van te genieten. Toch liet mijn lijf het een beetje afweten. Ik was vermoeider dan bij eerdere etappes en geeft de schuld aan de nieuwe medicatie die mij onlangs is voorgeschreven voor de dis-autonomie van het hart. Als belangrijke bijwerking heeft dit extreme vermoeidheid en dat bovenop een lijf met sarcoidose is geen goede combi. Maar zoals altijd probeerde ik dat gevoel maar zoveel mogelijk te negeren. Per slot van rekening kan ik er helemaal niks mee. De arts heeft nog wel aangegeven dat ik moest bellen wanneer ik teveel last kreeg van bijwerkingen, maar voorlopig kijk ik het nog wel even aan.

Op een geven moment passeerden we de stuw bij Junne. Daar stonden weer een paar bankjes waar we onze lunch maar gingen nuttigen. De thermosflessen en de broodjes trokken we tevoorschijn en we maakten nog even een praatje met een andere pieterpatter. De pauze namen we niet al te lang want er was regen later op de dag voorspelt en we hoopten nog voor de regen Ommen te bereiken. Dus de tas werd weer ingepakt en we stapten weer op.

We passeerden een toetjesbank en er stond zomaar langs de weg een kraan waar we ons drinkwater bij konden vullen als dat nodig geweest was. Dat zal zeker de komende tijd fijn zijn als de temperaturen stijgen. Voor ons was dat nu niet nodig.

Helaas hebben we het niet helemaal droog gehouden tot aan Ommen, het begon toch al wel wat eerder te sputteren. Het was niet zo heel erg dus een pluutje voldeed.
De stroompjes zo rond Vecht droegen ook bij aan een prachtig landschap.

Iets over half drie waren op het station van Ommen waar we maar tien minuutjes op de trein hoefden te wachten die ons terug naar Zwolle bracht. De etappe van 23 kilometer was afgerond en ondanks mijn vermoeide lijf had ik er van genoten.
Mijn lieve Geert haalde mij van het station op en thuis werd ik verwelkomt door zoon Thomas, schoondochter Marit en kleinzoon Sven. Die laatste had voor zijn regenboog-oma nog een paar lieve kadootjes meegenomen, waaronder een paar sokjes en een mok met een regenboog er op. Het ontroerde mij toen ik zijn blije koppie zag.

Aangezien ik geen zin meer had om uitgebreid te gaan koken hebben we maar wat afgehaald bij de locale chinees. Zo af en toe is dat heerlijk!