Vanochtend regende het pijpenstelen maar ik liet mij toch maar mijn comfortabele bed uit rollen om mij klaar te maken voor een wandeltocht met de wandelvereniging. De bus bracht ons naar Amerongen voor een pelgrimstocht en tijdens de rit ging er een schrijven rond waarin de geschiedenis van deze tocht uitgelegd werd. Bij aankomst in Amerongen was het inmiddels droog geworden en kon ik de regenkleding in mijn rugtas houden. Met een groepje andere 15 kilometer lopers gingen we op pad.
Eén van deze lopers is Kees. Kees is een prachtige man met een gedistingeerde kop vol zilveren haren en hij heeft de inmiddels respectabele leeftijd van 85 jaar behaald. Alweer 7 jaar geleden liepen zowel Kees als ik onze eerste Vierdaagse. Hij liep dus zijn eerste Vierdaagse op de leeftijd van 78 jaar. Hij is dus het levend voorbeeld dat je nooit te oud bent op je dromen na te jagen en uitdagingen aan te gaan. Ik bewonder deze man die het absoluut niet makkelijk heeft gehad de laatste jaren. Al zijn dierbaren waaronder zijn vrouw en kinderen zijn hem al ontvallen maar ondanks dit immense verdriet stapt deze man dapper verder in het leven.
Tijdens het lopen merkte ik dat deze tocht best wel pittig was. Ondanks de pijnstillers die ik had ingenomen begonnen mijn kuitspieren toch wel te protesteren, mijn haar lag nat op mijn voorhoofd van de transpiratie en ik moest ook regelmatig hijgen. De ademhaling van Kees naast mij was ook hoorbaar. “Het barst hier van het ‘Vals Plat”, was zijn reactie toen ik mijn klachten aan hem kenbaar maakte. Vals Plat…..ik liet het even bezinken. Wat bedoelde hij daarmee? Ik keek hem vragend aan en hij antwoordde:” Zie je dat pad voor ons? Het lijkt gewoon een plat pad, maar het stijgt toch iets wat met het blote oog niet zichtbaar is. Je voelt het alleen wel bij het lopen”. Goh ja, hij had gelijk! Ik had de kuitenpikkertjes wel aan het werk gevoeld, maar daar geen verklaring voor gehad. ‘Vals Plat……ik kende deze uitdrukking nog niet maar ik vind het een briljante benaming voor dit fenomeen. Heb ik toch op mijn oude dag nog weer een wat nieuws uit de Nederlandse taal geleerd.
Nog 30 dagen te gaan tot aan de Vierdaagse van Nijmegen. Ik kijk er naar uit en heb er alle vertrouwen in dat het weer vier dagen lang een geweldig feest gaat worden. Samen met mijn echtgenoot heb ik een logeeradres gevonden op 10 minuutjes lopen vanaf de wedren wat echt een gelukje is. Ik hoef nu niet meer iedere dag om 4.15 uur op het station te zijn om de trein te pakken. Dit betekend dat ik meer uurtjes slaap zal kunnen pakken iedere nacht en ook gebruik kan maken van de de vroege start om 4.45 uur op roze woensdag en de vrijdag.
Afgelopen donderdag consulteerde ik mijn longarts in het St Jansdal te Harderwijk. Hij is heel bekend met onze patiëntenvereniging en ik liet hem het artikel zien in de sarcoscoop waarin mijn sponsorloop beschreven staat. Ik was zo vrij om hem uit te nodigen om mij te sponsoren wat hij natuurlijk niet kon weigeren. Hij heeft zelf nog met dr Marjolein Drent in de schoolbanken gezeten en zijn dochter is bijna afgestudeerd arts en heeft co-schappen gelopen in Nieuwegein. Hij haalde zijn portefeuille tevoorschijn en toonde mij vol trots een foto van zijn dochter. Heel mooi en bijzonder om de transformatie van arts naar vader te zien. Ik ben blij met hem als mijn coördinerend longarts.
‘Vals Plat’ dringt zich nogmaals aan mij op. Het gebeurd wel vaker dat dingen anders zijn dan dat het lijkt. Toch ben ik van mening dat met het ouder worden sommige dingen ook duidelijker worden. Steeds vaker haal ik mijn schouders op voor onbenullige dingen die er niet toe doen en steek ik alleen nog tijd in zaken die er voor mij toe doen. Het leven moet geleefd worden, ik haal er uit wat er in zit!