1 jaar geleden

Vandaag is het een jaar geleden dat ik gestopt ben met roken. Hoe is het mogelijk dat mij dat gelukt is. Ruim 45 jaar heb ik op zijn minst een pakje per dag gerookt en ik was een vreselijke junk. Ik begon mijn dag met de peuk en ik eindigde mijn dag met de peuk. Ik kon mij geen fijn leven voorstellen zonder de sigaret en had mij er al bij neergelegd dat ik tot mijn dood gewoon zou roken.

Ruim een jaar geleden kreeg ik naar aanleiding van een CT scan met contrast vloeistof te horen dat ik sarcoïdose had en een beginnende COPD. Van sarcoïdose had ik nooit gehoord, maar COPD kende ik wel. Mijn lieve vader heeft hier aan geleden en is er in 2007 aan overleden. Het was een verschrikkelijke lijdensweg waarin hij vaak heel benauwd was.  Ik zat naast zijn bed toen hij stikkend naar de eeuwige jachtvelden vertrok. Ik zal dat akelige beeld nooit meer van mijn netvlies krijgen.

Mijn vader heeft het roken nooit op kunnen geven en aangezien ik veel op hem lijk ging ik er gemakshalve maar van uit dat ik dat ook niet zou kunnen. Tevens dacht ik dat na 45 jaar roken mijn longen al wel bijna compleet stuk zouden zijn. Wat schetste mijn verbazing toen de longarts mij vertelde dat mijn longen er eigenlijk nog heel goed uit zagen. Afgezien van wat sarcoïdose plekjes en minieme COPD plekjes leken het op gezonde longen. Dat zette mij aan het denken.

Als ik nu zou stoppen met roken dan zou ik het COPD proces misschien nog kunnen stoppen. Beter zou het niet meer worden, maar misschien zou ik het progressieve proces kunnen keren. Het was de moeite van het proberen waard en niet geschoten is altijd mis dus ik prikte een datum waarop  ik mijn sigaret zou laten staan. Daarnaast kreeg ik medicatie van de huisarts dat mij de zin in een sigaret zou afnemen.

Begin oktober 2016 ben ik nog een weekje op vakantie geweest en daar pafte ik er nog lustig op los maar met een vastbesloten zekerheid dat ik het na de vakantie niet meer ging doen. Met trots en blijdschap durf ik nu te verkondigen dat ik niet meer hoef. Wat is dat een heerlijke bevrijding! Ondank een jaar met veel stress en tegenslagen heb ik hierin stand gehouden en eerlijk is eerlijk…..het was makkelijker dan dat ik gedacht had. Best raar eigenlijk, want eerdere stoppogingen waren gedoemd te mislukken. Na een paar uur hing ik al boven in de gordijnen van de stress.

Eigenlijk heeft de diagnose sarcoïdose mij ook gemotiveerd om te stoppen. Na 20 jaar in het ongewisse geleefd te hebben wist ik nu wat er mis was in mijn lijf. Ik kon gaan beginnen met berusten. Ik hoefde niet meer te overleven met niks, maar wist nu waar ik tegen strijden moest. Toen kon ik nog niet bevroeden hoeveel voeten dat nog in aarde zou hebben, maar voor dat moment was het voor mij duidelijk dat stoppen met roken bij die levensstijl moest gaan behoren.

Heel af en toe bekruipt mij nog de behoefte aan de sigaret. Dat is altijd bij sterke emotie’s zoals verdriet, boosheid en ook uitzinnige vreugde. Ik herinner mij o.a het tijdstip dat mijn oudste zoon mij belde 3 maand geleden en dat ik door de telefoon het gehuil kon horen van ons 2e kleinkind wat net ter wereld was gekomen. Ik was zo ontroerd en blij dat ik zeer sterk de behoefte voelde om te roken. Ik heb gelukkig niks in huis en zal ook niet overstag gaan, maar die momenten ken ik dus nog wel.

Nu mag ik genieten van mijn lieve kleinkinderen en kan ze knuffelen zonder dat ik stink naar sigaretten. Het stoppen met roken heeft mij nog veel meer voordelen gegeven dan dat ik mij ooit realiseerde.

Deze oma is super blij dat het haar gelukt is!