De koorts stijgt!

Ik voel de behoefte om te schrijven over iets waar ik bijna de woorden niet voor kan vinden. Ik heb het over The walk of the World, oftewel De Vierdaagse van Nijmegen. Welke idioot doet daar aan mee? Nou ja, ik dus! Nu is mij wel vaker verteld dat er een steekje bij mij los zit, nou ziehier het bewijs!

De drang om hier aan mee te doen is ongeveer 23 jaar geleden ontstaan. Ik lag toen zelf doodziek op de bank en kon ternauwernood de afstand van bank naar het toilet overbruggen. De tv stond aan ik zag de beelden van de Vierdaagse. Deze beelden toonden mij mensen die met een gelukzalige lach op hun gezicht vertelden over blaren, pijn en afzien. Ze hadden 30, 40 of 50 kilometer afgelegd in de hitte. Vrolijk stonden ze nog te juichen en te huppelen op de muziek die overal klonk. Ik begreep helemaal niks van deze vertoning en daarom intrigeerde mij het enorm. Wat gebeurde daar wat ik niet begreep maar waar ik achter wilde komen. Ik wilde er een keer bij aanwezig zijn en meelopen. Als ik dat zou redden dan zou ik ook beter zijn van de voor mij toen nog onbekende ziekte die mij op de bank hield.

15 jaar later had ik voldoende moed verzameld om mij in te schrijven. Niet dat ik er van overtuigd was dat ik het ging redden, maar uitstellen had  geen zin meer omdat ik alleen maar ouder en waarschijnlijk slechter zou worden. Om een lang verhaal maar wat kort te houden……ik heb dat jaar de Vierdaagse van Nijmegen volbracht. Een wonder was geschiedt. Nooit eerder was ik trots op mijzelf, maar deze tocht gaf mij dat gevoel wel. Ik had afgezien en was kapot, maar daarentegen ook super blij en gelukkig dat ik het geflikt had. Na jaren van gehandicapt voelen nu deze prestatie neerzetten was wonderlijk!

Ik heb toen met mijzelf afgesproken dat ik het nu ieder jaar ga lopen zolang het nog een kans van slagen heeft en ik mij er goed bij voel. Het is mijn persoonlijke pelgrimstocht waar ik naar toe leef en zie als een soort van kapstok waar ik mijzelf aan ophang. Het is 1 grote dikke opgeheven middelvinger naar de Sarcoïdose en DVN toe. Zolang ik deze tocht nog kan volbrengen krijgt de Sarco en de DVN mij niet klein.

Medio februari start de inschrijving en dan begint het al te kriebelen als je bewijs van inschrijving en deelname binnen krijgt. Daarna starten de trainingstochten en nu………1 week voor de start is de vierdaagse koorts tot ongekende hoogte gestegen. Ik kan aan weinig anders meer denken en probeer mij zover mogelijk voor te bereiden. Zorg dat ik kleding en schoenen genoeg heb, ben lid van een gezellige FB groep met 4-daagse wandelvrienden waarin we onze koorts gezamenlijk delen en onze vragen kunnen stellen. We staan te trappelen om te mogen starten. De meesten liever met de wandelschoen dan met de gladiool, maar hoe dan ook, we kunnen bijna niet meer wachten van verlangen.

Nu zal ik dit blogje moeten afsluiten en heb nog niet verwoord waarom dit zo’n bijzondere tocht is. Ik kan het ook niet verwoorden, beleven dat wel. Beleven van het kruintje op mijn hoofd tot aan mijn teennagels aan toe. Genieten, verwonderen, intens voelen dat ik leef en weet al niet meer. Kortom, wil je zelf ook maar enigszins voelen wat de Vierdaagse met je doet dan zul je het zelf een keertje moeten meemaken. Dit jaar loopt mijn oudste zoon ook deze tocht. Hij moet weliswaar 50 kilometer, maar met zijn mentaliteit gaat hij dat zeker redden. Stiekem denk ik dat hij deze gave van mij heeft natuurlijk!

Op dit moment schijnt de speciale vierdaagse app weer online te zijn waar mensen mij kunnen volgen mochten ze belangstelling hebben. Deze app moet je dan downloaden en dan onder volgen mijn loopnummer 40-B-055 in voeren.

Garanties dat ik het dit jaar uit zal lopen kan ik natuurlijk niet geven. Een blessure heb je maar zo te pakken en dan is het uit met de pret. Opgeven doe ik niet snel, maar soms moet je wel. 2 jaar geleden was de Sarco zo actief in mijn lijf dat ik de vierdaagse moest overslaan. Toen keek ik met 40 graden koorts vanaf de bank naar de beelden en huilde tranen met tuiten dat ik er niet bij was dat jaar. Gelukkig dat Gerard nog enkele live filmpjes online had gezet zodat het net soms leek dat ik er wel tussen liep.

Voor dit jaar heb ik 1 speciaal doel, de via gladiola over lopen met mijn oudste zoon en samen finishen! Wanneer dat lukt dan weet ik dat de wereld er weer een besmette idioot bij heeft. Wedden?!