Helemaal ZEN…..of toch niet?

Om mijn spiertjes en gewrichten zo soepel mogelijk te krijgen en te houden doe ik 2 uur per week aan Pilatus en 2 uur fit en vitaal in de sportschool. Daar hebben ze sinds kort wat nieuws….Yoga. Nu ben ik niet zo’n Zen type, maar ik ben er toch maar eens naar toe gegaan.

Ik pak maar 2 matjes want ze voelen dun aan. Die leg ik op elkaar en daarover nog een lekkere dikke handdoek. Een  enthousiaste en lieve juffrouw zegt op zachte toon wat ik doen moet. Dat lijkt simpel, maar dat is het absoluut niet. Kijk termen als ‘Dog’ en ‘Cat’ daar kan ik mij nog wel iets bij voorstellen. Het is in ieder geval iets met een holle en een bolle rug. Waarom ze daar dan een dier aan moeten verbinden snap ik niet helemaal. Sowieso zijn alle benamingen van de standjes in het engels waar ik niet zo bedreven in ben.

Voeten iets uit elkaar, buig voorover en leg je handen tussen je voeten….kreun! Let op je ademhaling, in en uit….in en uit….en loop met je handen naar voren en maak een bolle rug. Ziehier de Cat! Loop met je handen nog wat verder naar voren en je bent aan het planken. Oh ja…..navel in! Adem in, adem uit…….

Mijn reuma-polsen protesteren heftig. Ze kunnen mijn gewicht ternauwernood dragen. Mijn hoofd is rood en lijkt te ontploffen. Ik voel een straaltje zweet langs mijn lichaam lopen…..Oh ja….navel in en denk om je ademhaling, in en uit. Ik begin hopeloos achterop te raken. Onthouden dat linkervoet achteruit moet,  rechtervoet vooruit, armen gestrekt naar voren en langzaam omhoog, navel in en adem in en uit op het juiste moment. Rug recht en ontspan!

Ik kan er nog helemaal niks van en het enige wat heel positief is het gegeven dat ik ook niks hoef te kunnen! Ik vond het zo lief dat ze dat zei! Voor mij echt heel fijn om van iemand te horen dat het niet goed hoeft, ik hoef er geen prestatie neer te zetten. De kat mag dus rustig op de hond lijken, wat kan mij het schelen. Op de juiste momenten in en uit ademen zal ook wel een keer goed komen als ik maar gewoon doorzet. In plaats van op mijn polsen te steunen kan ik ook vaak op mijn onderarmen steunen wat een stuk comfortabeler voelt.

Het allerbelangrijkste doel voor mij is om contact te maken met mijn lijf. Dat vreselijke misselijkmakende lijf van mij. Ik luister er nooit naar. Het besodemieterde mij net wat te vaak. Het is te vaak aan geweld onderhevig geweest dat gevoel voor een groot deel uitgeschakeld is. Maar ergens heb ik het vermoeden dat ik wat toenadering moet gaan zoeken wil ik het nog ongeveer 20 jaar uithouden. Heel langzaam tijdens de yoga oefeningen maar eens realiseren wat er allemaal gebeurd in dat lijf.

Nee, ZEN zal ik er niet van worden vermoed ik. Ik word alleen maar ontzettend kwaad als ik geconfronteerd wordt met grenzen die naar mijn maatstaven niet de goede maat hebben. Ik wil de regie houden en mij niet door dat vreselijke lijf de wet voorgeschreven krijgen wat kan en wat niet kan. Ik wil niet teruggefloten worden als ik met een fijne uitdaging bezig ben.

Zal ik ooit vrede vinden met wat is? Lieve vriend en lotgenoot Rob noemt mij liefdevol ‘een  eigenwijs stuk vreten’ en dat ben ik waarschijnlijk ook. Het voelt uit zijn mond als een eretitel! Daar kan ik dan wel weer heerlijk om grinniken!