kampeerperikelen

Nu acht jaar geleden logeerde ik in een appartement op Lanzarot. Het was er geweldig op één ding na….de matrassen! Iedere ochtend stond ik op met het gevoel alsof er een heel wagenpark over mijn heen was gegaan. Echt alles deed mij zeer en ik beloofde mijzelf dat ik bij iedere volgende vakantie beter op zou letten dat de kwaliteit van de bedden goed waren, 4 sterren op zijn minst!

Onlangs zijn mijn zoon en schoondochter in het bezit gekomen van een riante vouwwagen. Aangezien mijn schoondochter niet van half werk houd hadden ze gelijk maar een plaatsje op de camping geboekt voor een weekend om het ding uit te proberen. Nu is het zo dat ik ook wel in ben voor malle gekke dingen dus ik zei tegen manlief dat hij de luchtbedden en slaapzakken maar eens tevoorschijn moest trekken omdat we de kinderen een bezoekje gingen brengen om de vouwwagen te bewonderen en als we wilden konden we er ook gewoon wel blijven slapen.

Het was super gezellig en heerlijk weer! De fles wijn was leeg na een paar uur en we bleven dus maar slapen. Manlief pompte de luchtbedden op, ik spreidde de slaapzakken en het avontuur kon beginnen. Voor het gemak had ik maar ingecalculeerd dat ik waarschijnlijk de volgende dag gebroken wakker zou worden.

Omdat het ’s nachts best nog wel fris kon zijn had ik maar een warme degelijke pyjama aangetrokken en dikke sokken. Ik opende de slaapzak en kroop er in. Dat ging nog niet zo makkelijk als dat ik gedacht had aangezien ik een aantal kilo’s zwaarder ben geworden en de pyjama ook niet echt meewerkte. Na een aantal minuten wat heen en weer geschurkt te hebben lag in dan eindelijk. Ik voelde mij een mummie, gelijk aan Cleopatra! Manlief snurkte al gezellig rechts van mij en hond Nickie snurkte links. Het was een muzikaal geheel en genoeglijk luisterde ik naar deze geluiden.

Na anderhalf uur helaas moest ik vanwege een zeurende blaas weer de slaapzak uit. Na enig getrek en gerommel in het donker is mij dat gelukt en op mijn plastic slippers met dikke sokken maakte ik mijn gangetje naar het toilletgebouw. De nacht was mooi…ik genoot van de sfeer en de eenvoud. Het was lang geleden dat ik zo intens genoot van iets simpels als kamperen. Daar kan geen 4 sterren hotel tegenop.

De volgende ochtend stond ik op en wonderbaarlijk had ik nergens last van wat ik wel verwacht had na een nacht op een luchtbed. Mijn lijf protesteerde nu eens niet……hoe was dat nou mogelijk? Raar hoor die Sarco…..zo grillig dat je er werkelijk geen touw aan vast kunt knopen. Echt nooit is te voorspellen wanneer het je te pakken neemt of wanneer het je wat met rust laat.

Eenmaal thuis moest er nodig wat boodschapjes gedaan worden en raad eens wat er in de aanbieding was bij de Lidl? Een prachtige tent voor 4 personen voor maar 99 euro. Ik keek manlief aan, gaf hem een brede grijns en het volgende moment lag er een tent in mijn winkelwagentje! De stap is genomen, we gaan kamperen wanneer we tijd en zin hebben. Ik ben helemaal om.

De action had nog voordelige tafeltjes en campingkastjes en bij de xenos nog een leuk stoeltje gescoord. Nog even kijken of we ons kookstelletje en koelbox nog terug kunnen vinden en dan is gaan met die banaan! Het leuke van deze tent is natuurlijk ook dat kleinkinderen mee kunnen. Er is een slaapplek voor.

Zo zie je maar dat het soms raar kan lopen in het leven. Was ik eerder er nog van overtuigd dat kamperen er echt niet meer in zat met dit zieke lijf dan lukt het ineens toch nog. Hoe wonderlijk en hoe fijn is dat om te ervaren. Hoe goed is het om meer op dit soort gevoelens te vertrouwen dan op de angst dat het steeds slechter dreigt te gaan en niks meer kunt op den duur. Beide zijn altijd aanwezig, maar ik probeer de angst wat meer los te laten. Ik koop er helemaal niks voor.