Met een zucht open ik mijn macbook. Het revalidatiecentrum heeft mij per mail een flink aantal vragenlijsten toegestuurd die ik in moet vullen als start van de intake voor de revalidatie. Ik heb het niet zo met deze vragenlijsten. Ten eerste vragen ze een enorme concentratie wat ik dus absoluut niet heb en ten tweede zijn het altijd vragen die ik op verschillende manieren kan beantwoorden, afhankelijk van de toestand waarin mijn lijf zich bevind. Gezien de grilligheid van Sarcoïdose kan het iedere dag anders zijn. Dat maakt dat ik moet zoeken naar de algemene deler en dat vind ik lastig.
Het antwoord van die algemene deler vind ik vaak ook misleidend. Het doet mijn pijn en ellende geen recht op zware dagen. Het is ook geen eerlijk antwoord op de dagen dat het mij voor de wind gaat. Kortom, ze kloppen van geen kant en ik vind dat geen goed uitgangspunt voor de intake. Gelukkig kan ik die binnenkort mondeling gaan toelichten.
Mijn schoondochter heeft mij wel gewaarschuwd dat ik mij ook dan niet altijd eerlijk opstel. Ik presenteer mij toch vaak energieker dan dat ik ben en vertel niet alle pijntjes, kwaaltjes en ongenoegens. Ik vind dat ook lastig. Iedere keer overvalt mij een gevoel van zeurzakkerij als ik het over mijn pijntjes, kwaaltjes en beperkingen heb. Toch zal ik ze daar kenbaar moeten maken al is het alleen maar een graadmeter om te kijken of ik vorderingen maak na verloop van tijd. Echt ik ga mijn best doen, maar wedden dat ik na drie minuten klagen alweer enthousiast over de Vierdaagse van Nijmegen ga vertellen en hoe belangrijk dat voor mij is. Ik praat nu eenmaal makkelijker over leuke dingen dan over vervelende dingen.
Over leuke dingen gesproken….Ik ben met al mijn dierbaren een weekje op vakantie geweest naar Texel. Het genieten begon iedere ochtend al met een hoog kinderstemmetje en babygekraai die mij bij het ontwaken al ten gehore kwam en met een beetje geluk werd ik gewekt door mijn oudste kleinzoon van bijna 3 jaar. Hij dribbelt dan naar het grote bed van zijn opa en oma en eenmaal daar aangekomen vertelt hij heel liefjes dat hij hij al wakker is. Ik hoef dan mijn dekbed maar even omhoog te gooien en hij kruipt gezellig nog effies duimend tegen mij aan. Ik koester die mooie momenten. Bij het opstaan is de koffie al klaar en het open haardje brand. Wat super wakker worden!
Eenmaal weer thuis was het dus even afkicken en was het saai wakker worden met alleen poes Miesje die niet eens in de benen komt als ik beneden kom. Inmiddels zijn de vragenlijsten ingevuld en opgestuurd en ik hoop maar dat ik niet teveel foute antwoorden gegeven heb. Ze stellen soms dezelfde vragen op een net iets andere manier en die moet je dus ook net weer anders antwoorden. Pff….ik kreeg er een punthoofd van. Het zal mij niks verbazen als ik totaal krankjorum verklaard wordt na de intake. Zoveel tegenstrijdigheden die ik al tegen ben gekomen bij de vragen. Maar alla…het zij zo. Het kwaad is al geschied en ik heb ze verstuurd. Kan ze niet meer herroepen.
Binnen twee weken weet ik of ze mij daar kunnen helpen of niet. Ik vermoed dat het wel goed komt. Het neemt niet weg dat ik er zeker van ben dat ik verschillende auto-immuunaandoeningen heb die nog niet allemaal gediagnostiseerd zijn, maar ik loop behoorlijk vast in het medische circuit dat ik er zat van ben op dit moment. Dus om nu te concluderen dat ik ga revalideren omdat ik uitbehandeld ben is een wat te enthousiaste uitspraak.
Komt tijd komt raad……we zullen zien wat het ons brengt.
Lieverd, die vragenlijsten weet ik ook nooit in te vullen. Mijn nieuwe fysio had ook een vragenlijst. Heb je veel pijn? Ehm…. Wanneer, nu of gisteren? Erover praten kan makkelijker zijn dan die lijsten in te vullen.
Wat jij moet gaan doen is lekker nagenieten en bijkomen van je heerlijke vakantie. Koester die momenten van wakker geknuffeld worden van je kleinzoon.
Tja Miek, valt allemaal niet mee. Horendol word ik soms ook van al die vragenlijsten. Maar het komt goed; ooit komt er een eind aan… x