Pieterpad 2e etappe Winsum-Groningen

Zaterdag 3 april heb ik de 2e etappe gelopen van het Pieterpad. Nadat ik al eerder twee vastgelegde data had verschoven vanwege het slechte weer moest het er nu maar van komen. Marin Kuipers wilde graag deze etappe mee lopen maar was op de latere data verhinderd zodat ik ook deze keer met Geert op pad ging. Ik hoop dat ze de volgende etappe wel mee kan lopen. Vanzelfsprekend begon onze tocht weer vrij vroeg op weg naar Winsum waar Jan ons weer verwelkomde met een bakkie koffie en een heerlijke koek van de warme bakker. Hij liep het eerste stukje naar de start van de 2e etappe ook nog even mee en zwaaide ons uit vanaf een pittoresk bruggetje in Winsum.

We volgden de aanwijzingen vanuit het boekje, bekeken de kaart en zagen op paaltjes en boompjes het rood-witte merkteken. Al snel klopte er iets niet. Volgens de aanwijzing moesten we over een hek klimmen en langs een bord waarop stond ‘eigen weg, wandelen toegestaan’. Nou er was nergens een hek en een bordje te bekennen, maar wel lagen er nieuw uitziende betonplaten wat een duidelijk pad was met het merkteken van het Pieterpad. Na enig twijfel maar gewoon het pad gevolgd en later bleek dat ook een goede keus te zijn geweest. De beschrijving in het boekje is verouderd. Ik heb weliswaar de laatste druk, maar die dateert alweer van 2015. In 6 jaar tijd kan er veel veranderen.

Het zonnetje kwam regelmatig tevoorschijn en we hadden de wind in de rug. Genietend van het mooie Groningse landschap passeerden we al snel Garnwerd. Als ik het nu niet meer zou trekken dan had ik hier de bus nog kunnen nemen terug naar de auto. Maar ik had een ibuutje naar achteren geslagen en nergens last van, dus vrolijk huppelden we verder. Bij een dijk aangekomen dacht ik even een sanitaire stop te maken. Geert zou op de uitkijk blijven staan en op mijn tas passen en ik kroop over een hek en over de dijk. Net over de dijk had ik een mooi uitzicht over het Reitdiep. Ik wachtte even totdat een vrachtboot voorbij was gevaren en stroopte mijn broek naar beneden. He, he, dat luchtte op! Plotsklaps voelde ik een onaangenaam gevoel toen ik mijn broek weer ophees….ik had mij wat verstopt tussen het riet, maar niet gezien dat er weelderige brandnetels tussen groeide. Nou ja…de rest laat zich raden natuurlijk. Miek wil avontuur….nou ze krijgt avontuur! Met branderige billen maar snel weer over de dijk terug naar geduldige Geert die stond te wachten en we vervolgden onze tocht.

Bij Oostum staat een op een wierde gelegen schitterend oud kerkje. We zijn daar naar binnen gegaan en hebben het eventjes bewonderd. Aan de achterzijde van dit kerkje was een WC’tje gebouwd waar ik ook maar weer eventjes gebruik van heb gemaakt. Daarna ploften Geert en ik neer in de luwte van het kerkje om onze lunch te gaan nuttigen. Bij het graf van ene Jacob die maar 48 jaar is geworden aten we onze broodjes kaas met een heerlijk kopje koffie. We hadden er ongeveer 10 kilometer op zitten.

Een half uurtje later gingen we weer op pad en bij Wierum moesten we een omleiding volgen omdat een brug er niet meer was. Het zonnetje kwam er steeds vaker bij kijken en we genoten volop! In Groningen aangekomen hebben we in park Selwerd onze thermosflessen weer tevoorschijn getoverd en een heerlijk kopje thee met koek genuttigd. Deze dag was trouwens een wandeldag waar vele ander pieterpatters ook gebruik van hebben gemaakt. Ik heb ze niet geteld, maar ik denk dat ik zeker 12 andere pieterpatters gezien en begroet heb. Dat is trouwens wel een leuk fenomeen….het groeten naar elkaar wanneer je elkaar passeert. Daar ben ik vroeger mee opgegroeid in het dorp waar ik geboren ben, daar groette iedereen elkaar in het voorbijgaan. In de stad waar ik nu woon kijken ze je raar aan wanneer je een groet brengt…….Ik vind het jammer dat het verloren gaat.

We liepen verder dwars door de mooie stad Groningen. De route liep dwars door het centrum waar veel mensen bij elkaar liepen. De winkels waren allemaal geopend en ik ben snel nog even de AH in gelopen voor een klein kadootje voor Jan. Verder gingen we door het noorderplantsoen waar vooral een aantal hanglui rondhingen, speaker met muziek in de boom gehangen, flesje bier in de hand en shaggie in de mondhoek. Ze hadden veel plezier en waanden zich waarschijnlijk in de kroeg waar ze normaliter zich verschansen. Ieder mens zijn hobby zullen we maar zeggen…..

Dicht bij het station was er een tentoonstelling van de Rolling Stones. Natuurlijk nu vanwege de coronamaatrdegelen gesloten dus liepen we maar door naar het station wat het eindpunt was van deze etappe. In totaal bijna 22 kilometer hadden we in de benen en nu moesten we nog even een sprintje trekken om de trein naar Winsum te halen waar onze auto stond geparkeerd.

Bij Jan aangekomen hebben we nog een glaasje fris gedronken en zijn toen weer vertrokken naar ons huis. Voldaan over deze tocht waarin ik mijn nieuwe tas uitgeprobeerd heb en wat prima bevallen was. Blij met deze aankoop! Daar past zeker een pyjama en tandenborstel in wanneer ik de volgende etappe ga lopen, want dan ga ik logeren bij Renata Vissher, de enige slaapplek die niet door een Sarco patiënt aangeboden is. Het zal nu alleen wel een poosje duren voordat ik op pad ga want de komende week blijft het koud met winterse neerslag. Nou, dan zie je mij echt niet het pieterpadje lopen hoor, dan blijf ik lekker bij mijn kacheltje thuis.

Ook mijn gezondheid laat mij een beetje in de steek. Heb allerlei vage klachten van pijntjes en moeheid en koorts, maar het staat in de sudderstand. Niet heel invaliderend, maar ook niet zo dat ik huppelend door het leven ga. Morgen moet ik weer naar Nieuwegein voor een MIBG scan. Daar kunnen ze waarschijnlijk autonome disfunctie aantonen van het hart maar wat ook speelt bij allerlei andere organen. De internist die ik voor de sterk wisselende bloeddruk heb hoopt dat ze snel kunnen beginnen met de infliximap zodat de Sarco de kop ingedrukt gaat worden wat waarschijnlijk ook de autonome disfunctie positief zal beïnvloeden. Het wordt morgen een lange dag want tussendoor met je 4 uur wachten zodat het nucleaire goedje goed verdeeld wordt in het lichaam. Ze scannen vooraf en achteraf en het lijkt mij weer een heel gedoe.

Om maar niet de indruk te geven dat het hebben van sarcoidose wel meevalt zal ik toch ook deze laatste info bij mijn blogs gaan verwerken. Ik kan wel steeds alleen het mooie positieve van het leven hier weer gaan geven, maar dan geef ik een vals beeld van de werkelijkheid. Per slot van rekening doe ik dit allemaal voor mijn lotgenoten en de patientenvereniging en die willen dat er een realistisch beeld geschetst wordt en niet dat ik alleen de popie jopie verhaaltje verteld. Nu ben ik al niet het gemiddelde toonbeeld van iemand met een ernstige systeemziekte, dus iets moet er wel in blogs komen.

Voor nu hoop ik dat het zonnetje weer snel gaat schijnen zodat ik de vervolg etappes kan gaan lopen. Dat is ook wel nodig omdat ik gemiddeld 7 etappes per maand wil lopen en ik heb er nu nog maar twee deze maand gedaan. We zullen maar rustig afwachten….hebben daar toch geen invloed op.