Pieterpad etappe 18 Groesbeek-Gennep

Maandag 5 juli 2021 was weer een bijzondere dag binnen mijn Pieterpad avontuur. Het verbaasd mij iedere keer opnieuw dat ik zo gegrepen word wat iedere etappe met zich mee brengt. Steeds weer verrast mij de mooie natuur en de bijzondere ontmoetingen met mensen onderweg. Ieder mens heeft zijn eigen verhaal en ik hoor er vele. Het doet mij beseffen dat we in de kern niets verschillen. We dragen allemaal ons rugtasje mee van de gebeurtenissen in ons leven die ons emotioneel geraakt hebben. Sommige zijn verwerkt maar veel blijft bewaard in een klein hoekje in ons hart en dealen er mee. Het delen van de inhoud van het bewaarde praat men graag onder het wandelen weg. In die zin is het wandelen een prima middel om te praten, emoties te delen en af en toe een traan te laten. Onder het lopen laten we som ook wel wat achter, een balast die we afwerpen omdat het dragen er van niet meer zinvol voelt. Het werkt bevrijdend.

Vandaag vergezelde Erica mij op deze relatief kleine etappe van 14 kilometer.
De dag begon bijzonder omdat we een lift kregen van heel lieve mensen, Henk en Julia Jans. Ik had een oproepje gedaan in de FB groep van Pieterpad vervoer en zij hadden gereageerd. Ze stonden ons al op te wachten op de afgesproken plek in Gennep en reden ons naar Groesbeek toe naar de start van deze etappe. Henk ging elders lopen en Julia liep een eindje met ons op. Ze is een geroutineerde loopster en heeft al 38 Vierdaagse op haar naam staan. Onderweg praatte ze honderduit over al haar wandelbelevenissen en het was beregezellig.
Erica en ik hadden nog wel eens moeite met de klimmetjes en moesten regelmatig effies stil staan om uit te blazen. Lieve Julia bleef getrouw wachten totdat wij weer op adem waren en verder konden.

Onderweg hebben we gepauzeerd op boomstronken die als zitplaats en tafel dienden en we genoten van onze koffie en broodjes. Julia checkte even of haar Henk nog wel op de route liep want ze had het wel een meegemaakt dat die man het verkeerde paadje had genomen. Je moet ze ook altijd in de gaten houden die mannen he?
Het Pieterpad boekje had ik steeds bij de hand om regelmatig te controleren of we nog goed liepen en waar we al op de route beland waren.

Bij het verlaten van het bosgebied kwamen we uit bij eetcafé ‘De Diepen’. Erica en ik besloten om daar onze lunch te gaan nuttigen maar Julia liep liever door om haar eigen pad te gaan vervolgen. We namen hartelijk afscheid. Normaliter geven we altijd een vergoeding voor het geven van een lift, maar wij mochten dat bedrag storten op de sponsorloop. Dank Daarvoor!

Na de lunch stapten we weer op en nog maar enkele minuutjes onderweg werden we verrast met luid getoeter van een auto. “Oh ik geloof dat het Henk is want die had ook een zwarte auto” zei Erica. Dat bleek later te kloppen toen Julia mij nog effies wat vertelde via messenger. Henk had zijn tochtje er al weer op zitten!

Wij liepen aangesterkt door de lunch weer verder en kwamen al snel in Gennep aan. Daar zagen we een ijssalon wat we niet konden weerstaan en we lieten ons dat smaken!

We liepen nog effies een supermarkt binnen om ons diner voor die avond in te slaan en stapten in de auto richting huis van Erica. Moe maar voldaan hebben we het diner lekker op het terras opgegeten.
Wat was het weer een leuke dag geweest!