Sarrekedoosie

Van begin augustus tot begin september stond alles in het teken van overlijden, afscheid nemen en overleven met datgene wat nog binnen handbereik was. Ik heb mij verwonderd over hoeveel dat nog was.

Allereerst natuurlijk mijn gezin wat mij geweldig heeft opgevangen na alle ellende beschreven in mijn vorig blog. Ze stonden klaar met hun aanwezigheid,  een luisterend oor en een arm om mij heen waarin in mij kon koesteren. Ik voelde hun liefde tot in de kleinste uithoeken van mijn zijn en voelde mij beschermt en getroost.

Tevens heb ik deelgenomen aan een trainingsweekend van de SBN. Het was een leerzaam weekend, maar bovenal ook wederom een warm bad waarin ik mij kon wentelen van positieve energie. Heelijk om omgeven te zijn met mensen die snappen wat het betekend om chronisch ziek te zijn en beperkt in het functioneren maar desalniettemin zich niet klein laten krijgen door de sarco en alles op alles zetten om lotgenoten te helpen en informatie te verstrekken. Het geeft inhoud  aan kwaliteit van leven en vooral ook heel veel plezier.

Humor en plezier is super belangrijk om iets wat niet fijn is toch wat draaglijker te maken. Daar kwam ik achter toen we tijdens dat weekend nog een borreltje zaten te genieten in de bar van ons hotel. Een mede vrijwilligster heeft ook amateur toneel als hobby en spontaan ontstond er een versie van straattheater daar binnen in de kroeg. Quasi als twee ietwat dommige vrouwen gingen we spontaan een gesprek aan waarin ‘Sarrekiedoosie’  centraal stond. We informeerden elkaar hoe en wat sarrekedoosie was en hoe we er mee om gingen. Dat het natuurlijk allemaal dikke flauwekul was hoef ik vast niet uit te leggen. We kregen de zaal ‘plat’ zoals we dat in vaktermen noemen. Het is voor ons een heerlijke uitingsvorm waarin we ontzettend veel plezier beleven. Toen ik een uurtje later in mijn bed lag moest ik nog grinniken om het leuke spel wat we spontaan zo maar neer hadden gezet.

Een dag na dit spontane optreden had ik een auditie voor een kerstmarkt straattheater optreden bij mij in de buurt. Door mijn ervaring tijdens het trainingsweekend ging deze auditie hartstikke goed en beleefde ik er super veel plezier aan. Het kan haast niet anders of ik krijg hier wel een positieve reactie op.

In de dagen er na kreeg ik nog goede positieve reacties van doktoren uit het ziekenhuis waar ik enkele onderzoeken had ondergaan. Ik was vooral super blij met het contact met de reumatoloog. Ik geloof werkelijk dat deze man begrijpt hoe hij mij het beste kan voorthelpen. Hoe goed voelt dat na toch behoorlijk veel onbegrip en teleurstelling.

Vandaag heb ik een gezellig puzzeltocht gelopen met leden van de wandelvereniging. Door alle toestanden was het al weer te lang geleden dat ik mij met deze liefhebberij had bezig gehouden. Hoe positief voelt het dan weer om ook daar weer met open armen ontvangen te worden. Een dikke plak chocolade was mijn beloning na het succesvol volbrengen van de tocht.

Ik heb in zeer korte tijd bereikt waarvan ik dacht daar lange tijd voor nodig te hebben. Al deze activiteiten hebben mijn open wonden weer met een pleister bedekt en ik heb geen last meer van het oude zeer. Ik heb mij open gesteld voor positieve invloeden en gretig uit het overvloedige aanbod genoten. Ik heb de regie weer in handen en kom er sterker uit dan ooit tevoren.

Het klopt echt….je kunt niet ontkomen met wat er op je pad komt, maar je hebt wel altijd een keuze met hoe je er mee om gaat. Ik heb dat de afgelopen  twee weken ervaren en daar het beste uit gehaald. Wauw….wat voelt dat goed!