Sporten

Vandaag voor het eerst weer eens gesport. Dat is trouwens nog wel een dingetje hoor met een lijf wat zo weerbarstig is. Het begint al met de reserveringen die ik moet maken wil ik aan een groepsles mee willen doen. Ik sport altijd met een groep omdat het getrek en gesjor aan al die apparaten niks voor mij is. Een groepsles is is ook veel gezelliger met allerlei leuke mensen om mij heen waar je mee kunt lachen wanneer we met ons allen lopen te klunsen met een bepaalde oefening. Maar goed, ik dwaal af want ik zou vertellen over de reserveringen.

Deze reserveringen moet ik doen met een speciale app die de sportschool hanteert. Iedereen die mij kent zal nu al verzuchtend omhoog kijken want een grotere digibeet dan ik kom je zelden tegen. Het is een kwestie van klikken op het juiste dingetje, maar ik zie nooit welk dingetje dat moet zijn en als ik al een gokje waag loopt alles in de soep en vast. Nu met de corona toestand mogen er maar 10 in de groep, dus ik moest snel zijn wilde ik mee kunnen doen. Na een poosje hannesen was dat gelukkig voor elkaar. Toen was het afwachten wanneer de lessen weer van start zouden gaan.

Onlangs kwam ik er achter dat de lessen al gestart waren en ik wist dat natuurlijk weer eens niet. Het zou te zien zijn geweest op Instagram wat ik niet heb en ook niet beheers en op Facebook. Nu heb ik wel Facebook, maar nooit zie ik wat voorbij komen van de sportschool. Het blijkt dat je dan eerst vriendjes of zo moet worden of ‘leuk’ moet vinden wil je op de hoogte gebracht worden van nieuwe berichten. Hier was het dus al weer mis gegaan.

In de app kon ik ook niet meer ontdekken of mijn reserveringen nog wel geldig waren en oh ja…..wat had ik ook al weer gereserveerd? Hallo brainfog! Een mailtje naar de sportschoolbeheerder leerde mij dat ik ook al een les op een woensdag had gemist terwijl ik niet eens weet voor welke les ik mij toen heb opgegeven. Met dit soort dingen slaat de paniek bij mij al snel toe want ik mag oh zo graag een beetje controle houden over de zaken waar ik mee bezig ben. Het voelde als 1 grote chaos en wilde al bijna het bijltje er bij neer gooien. Gelukkig heb ik lieve sportmaatjes met wie ik een whatsapp deel en die hebben mij een beetje geholpen en ondersteund.

Enfin, vanochtend dus voor het eerst een groepsles body balance bijgewoond in de buitenlucht. Ze hadden keurig op de parkeerplaats met tape hokjes gemaakt zodat de afstand ruim genoeg was met de mede sporters. Helaas moest ik het laatste lege hokje bezetten en dat was pal vooraan bij de instructrice. Ik hou er niet van om vooraan te sporten omdat ik mij zo bekeken voel met mijn gestuntel. Lekker veilig op de achterste rij dan ik zo nu en dan wat sjoemelen zodat het niemand opvalt. Het was trouwens ook mijn eerste body balance les dus ik wist van toeten noch blazen. Gelukkig bleek mijn achterbuurvrouw ook voor het eerst te zijn, dus kon ze mooi mijn geklooi afkijken.

Na een periode dus van niks doen weer de stramme spieren gebruiken valt nog niet mee, zeker gezien het feit dat ik enig progressie had opgemerkt van de DVN klachten. De pijn en andere kwalen worden heftiger en dat boezemt mij angst in. Hoe hard gaat die progressie en komt het nog weer tot stilstand? Allemaal vragen waar ik nooit een antwoord op zal krijgen. Ik hoop juist door te blijven bewegen dat ik het wat kan afremmen.

De les werd ondersteund door muziek, dat is op zich een fijn gegeven ware het niet dat ik het een klereherrie vond. Ik stond natuurlijk ook vooraan het dichtst bij de speaker en het was helaas mijn muzieksmaak niet. Wanneer ik denk aan in balans komen met je lijf dan hoort daar iets rustigs bij. Nu zat er een flinke beat onder waar je met gemak een foxtrot op kon dansen. Niet echt stimulerend maar het is niet anders. Ook mijn matje waaide met de regelmaat van de klok weg en moest ik weer vlak leggen wat niet echt concentratie verhogend werkte.

Toch heb ik het als heel leuk ervaren omdat het eindelijk weer kon. Iets normaals was bijzonder geworden. De zon scheen en automobilisten die voor de spoorbomen moesten wachten hadden vrij uitkijk op mijn bijzondere verrichtingen op de mat. Waarschijnlijk hebben ze in een deuk gelegen en mij compleet voor gek verklaard. Op je kop staan op de parkeerplaats met een been keurig omhoog gehesen…….het zal er allesbehalve charmant uit hebben gezien.

Minder leuk zijn toch weer de bezoekjes aan het ziekenhuis. Bij de standaard controle 24 uurs meting van de bloeddruk bij de internist kwamen wat verontrustende resultaten uit. Verwijzing met spoed naar de cardioloog waar ik binnenkort een holteronderzoek krijg. Wat dat betreft zit er geen verbetering in, want ook staat er al weer een scan geplant, een thoraxfoto, een nierecho en bezoekjes aan longarts, KNO arts en uroloog. Ik zou bijna zeggen dat ik kind aan huis ben daar in het ziekenhuis…..maar gelukkig heeft de corona mij nog niet te pakken gekregen!