In september 2022 kreeg ik rare plekjes op mijn huid en heel pijnlijke gewrichten. Ik ben er toen mee naar de huisarts geweest die mij doorverwezen heeft naar de reumatoloog in het st Antonius. Dat was op mijn verzoek want het leek mij wel handig dat ik in hetzelfde ziekenhuis werd gezien waar ik meerdere specialisten bezoek.
De reumatoloog constateerde artritis-psoriatica en na overleg met mijn longarts waren ze van mening dat dit te wijten was als een reactie op de infliximab. Deze werd gestaakt en ik kreeg prednison.
Enkele weken later kreeg ik een rekening gepresenteerd. Ik moest betalen omdat het st Antonius geen contract heeft mijn mijn zorgverzekeraar ‘Het zilveren kruis”. Was ik nu niet naar de huisarts gegaan maar direkt naar mijn longarts met mijn klachten dan was de verwijzing intern gegaan en had ik niet hoeven te betalen. Tja, weet dat maar eens.
Maar goed, na een gesprek met een medewerker van het zilveren kruis had ik besloten om mijn verzekering per 1 januari 2023 wat te verhogen zodat ik altijd de keus heb naar welk ziekenhuis ik wil gaan. Dan maakt het contract niet meer nodig. Ik zou geen rekening meer ontvangen.
Wat schetst mijn verbazing toen ik deze week toch weer een rekening ontving van de reumatoloog met data in januari en april 2023. Ik heb gelijk zilveren kruis gebeld dat hier sprake was van een misverstand want ik had het verhoogd per 1 januari 2023. Ze keken het na en wat ik vertelde was waar, maar het st Antonius hanteert een andere tijdslijn wat betreft de rekeningen indienen. De startdatum van mij was ergens in december en dan duurt dat tot ergens in april. Ik moest het ziekenhuis maar bellen en zeggen dat ze de startdatum even op 2023 moesten zetten dan zou het allemaal wel vergoed worden.
Nou ik bellen naar het st Antonius. Daar haalde ik nul op rekest want ze moesten zich houden aan regeltjes die landelijk waren opgesteld en daar konden ze niks aan veranderen. Ik weer naar zilveren kruis bellen. Tja, die konden verder ook niks voor mij doen want zij hadden zich ook aan deze regeltjes te houden. Ik moest gewoon gaan betalen voor de onderzoeken en behandelingen die in januari waren uitgevoerd en waar ik voor verzekerd ben alleen omdat het ziekenhuis andere datums hanteert.
Ik was woest! Witheet was ik. Ik vond het zo ontzettend gemeen. Ben je al ziek en dan krijg je dit gedonder er ook nog bij. Het is gewoon ontzettend oneerlijk. Ik nam mij gelijk voor om over dit gebeuren een blog te schrijven, want dit kan iedere patiënt overkomen. Ik had ze het liefst aan de schandpaal willen nagelen……..maar ja…daar schiet ik ook niks mee op.
Ik had bij mijn dermatoloog ook een herhaalrecept aangevraagd voor zalfjes voor de hydradenitis en de psoriasis. Ik ging dat later ophalen bij de apotheek. Bleek het niet de goede zalf te zijn. De zalf die de dermatoloog had voorgeschreven werd niet meer vergoed door de verzekeraar, dus ze hadden mij een andere gegeven die er op lijkt. Nu had ik die zalf al eerder gehad van de huisarts en die werkt niet bij mij.
Ik weer bellen naar zilveren kruis. Ja, ze gaven toe dat deze zalf niet meer vergoed werd. Deze werd alleen nog vergoed als op het recept staat MN(Medische noodzaak) De dermatoloog moet er dan ook nog bij schrijven wat de medische noodzaak dan is. Tevens werd mij verteld dat ook de apotheker hier nog weer een stem in het kapittel heeft, die kan ondanks een goed recept het toch nog weigeren.
Ik ontplofte bijna. De apotheker heeft niks te vertellen over mijn behandelwijze, dat bepaald de arts. Dat gegeven werd mij later ook verteld door de assistente van de dermatoloog die ik daarna op de hoogte heb gesteld. Zij zou de dermatoloog op de hoogte brengen en ik wacht nu nog het resultaat. Nog niks gehoord, dus wachten maar weer.
Dan had ik nog wat. Mijn blaas doet het niet meer waardoor ik moet katheteriseren. Dit geeft een verhoging op een urineweg infectie en daarom heb ik preventief antibiotica in huis wat ik naar eigen inzicht mag gebruiken. Het is voor mij alleen heel lastig te bepalen wanneer ik een blaasontsteking heb omdat het gevoel daar verstoord is. Pas wanneer de ontsteking dusdanig ernstig is dat de urine heel troebel is en vies ruikt en weet ik het, maar dan moet ik al veel slikken om dat weer goed te krijgen.
Wanneer ik eerder in de gaten zou hebben dat er sprake is van een ontsteking dan kan ik eerder starten met de antibiotica en ben ik eerder genezen.
Om er achter te komen of er sprake is van een infectie wilde ik graag van die teststrookjes hebben die ik in de urine kan dompelen en dan kan aflezen. Ik zou anders met de regelmaat van de klok naar de huisarts moeten met een potje urine om na te laten kijken.
Ik belde dus naar de uroloog voor een recept voor teststrookjes. Die gaven ze niet. Ik kon ze wel kopen bij de apotheek en drogist.
Ik naar het kruidvat waar een test veertien euro kost. Ik vind dat veel te duur, dus ik heb mijn huisarts gebeld met de vraag of ik wat strookjes van hun kon kopen. Dat was ook niet mogelijk. Wel mocht ik zo vaak als nodig was bij hen urine inleveren ter controle. Tja…ik denk dat deze optie toch veel duurder is voor de zorgverzekeraar dan mij een paar strookjes te vergoeden, maar ja…..
Uiteindelijk op internet wat gevonden wat betaalbaar is, 10 teststrookjes voor acht euro. Ik moet dan maar afwachten of de uitslagen betrouwbaar zijn….
Enfin, uiteindelijk ben ik nu tot de slotsom gekomen dat al dat gedoe met de verzekering mijn enorm veel energie kosten. Ik gebruik dat liever voor wat anders. Helaas heb ik die keus niet.
Deze dingen overkomt mij nu eenmaal en daar kan ik niks aan veranderen. Wat ik wel kan doen is te bepalen hoe ik er mee om wil gaan. Met kwaadheid bereik ik niks, dus ik ga die rekening van de reumatoloog maar gewoon betalen ook al is die rekening niet terecht. Om de hakken in het zand te gaan steken lost ook niks op en daar krijg ik enorm veel stress van.
Heb je dan helemaal niks leuks te vertellen hoor ik jullie vragen……Jazeker wel!
Gisteren heb ik bij de tandarts mijn prothese opgehaald. Binnenkort verwijderd de kaakchirurg de ruïnes in mijn mond en mag ik stralen met mooie tanden.
De assistente opende het doosje waar mijn prothese in zat en legde deze op de balie voor mij neer. Of ik die even wilde bekijken.
Nou ik pakte dat ding op, wierp er een blik op en legde het daarna weer terug op de balie. De assistente keek mij vertwijfeld aan en vroeg:”Wilt u niet even passen?” Ik keek doordringend terug en vroeg aan haar:” Hoe dan?” Met de ruïnes nog in mijn mond is passen natuurlijk niet mogelijk. De assistente begon van zenuwen te krabben aan het etiketje waar mijn naam en gegevens op stonden.
Ik heb haar maar uit haar lijden verlost. Ze mocht het etiketje wel laten zitten en ik bedankte haar voor de afgifte van de prothese. Eenmaal buiten kreeg ik de slappe lach….wat een heerlijke blunder!
Een ander verhaal over de zgn dbc’s. Echt te idioot voor woorden. Sterkte Annemiek. https://radar.avrotros.nl/uitzendingen/gemist/item/in-2022-niet-in-het-ziekenhuis-geweest-maar-er-wel-voor-betalen-wat-is-er-aan-de-hand/
Lieve Hans,
Dank voor je reactie.Te triest voor woorden hoe je slachtoffer kunt worden van het zorgsysteem.
Annemiek, het is echt van de zotte. Ik had het ook met medicijnen, voorgeschreven door de specialist in Maastricht. Nu blijkt er voor bepaalde medicijnen apart een eigen risico te zijn van € 250,- bovenop de “gewone” eigenrisico van € 385,-. Welke dat zijn staat op de site van de overheid.